L'arbre de Vence

Alleen Chaïm Soutine lijkt het springerige dansen van de knoestige
boom te zien, het witgepleisterde huis, het scheefgezakte luik.
Wild slaan de takken om zich heen, vallen een ogenblik stil, nukkig

tegenstribbelend geven ze zich opnieuw over aan de aanstormende
wind. Alsof de aanval niet begrepen, ogenblikkelijk in verwarring
omgezet. Een ongedurig iemand op de bank rond de gekwelde boom

vergat waarvandaan de eerste windstoot kwam, verplaatst zich bij
elke vlaag een kwart slag met een sloomheid waar niet bij nagedacht.
Het schenkt hem voldoening dat hij zichzelf beschermt, soms iets meer

dan wat minder. Het aanhoudend veranderen van zijn gemoedstoestand,
de voortdurend aanzwellende drift van de boom - hij herkent zichzelf
in de verwarring die opdaagt, hem overrompelt, onweerstaanbaar                                                                       /toeslaat.